computer1999pc

ویندوز نشان می دهد که کدام اپ ها از اینترنت استفاده می کنند، اما روش های زیر فقط مصرف اینترنت را نشان نمی دهند. آن ها تمام مصرف شبکه را نشان می دهند. این که آیا یک اپلیکیشن از طریق اینترنت در حال ارتباط با یک سرور راه دور یا کامپیوتر دیگری در شبکه محلی شماست، اپی که در حال استفاده از شبکه شماست مشخص می شود.

استفاده از Task Manager برای دیدن مصرف کنونی اینترنت

برای آن که دقیقاً مشخص شود که کدام اپلیکیشن ها در حال حاضر از شبکه شما استفاده می کند و چه مقدار داده را دانلود یا آپلود می کنند- نگاهی به تسک منجر خود بیاندازید.

برای باز کردن تسک منجر، تسکبار خود را راست کلیک کرده و lsquo;Task Managerrsquo; یا Ctrl+Shift+Esc را انتخاب نمایید. روش های دیگری نیز برای باز کردن تسک منجر وجود دارند.

در لیست فرایندها، روی lsquo;Networkrsquo; کلیک کنید تا لیست فرایندهای در حال اجرا بر اساس مصرف اینترنت مرتب شود. نگاهی به لیست بیاندازید، و ببینید که چه اپ هایی در حال استفاده از شبکه شما هستند و این که چقدر از پهنای باند شما استفاده می کنند.

از نظر فنی، این یک لیست کامل نیست- اگر فرایندی از منابع شبکه زیاد استفاده نمی کند، ویندوز آن را روی 0Mbps (مگابایت در ثانیه) روند می کند. این یک روش سریع برای دیدن فرایندهایی است که از مقدار قابل توجهی از پهنای باند استفاده می کنند.

راه اندازی Resource Monitor برای دیدن جزییات

برای اطلاعات بیشتر به اپلیکیشن Resource Monitor بروید. شما می توانید این اپ را با جستجوی عبارت Resource Monitor در منوی استارت یا با کلیک کردن تب lsquo;Performancersquo; در Task Manager و کلیک کردن lsquo;Open Resource Monitorrsquo; در پایین پنجره راه اندازی کنید.

تب lsquo;Networkrsquo; را کلیک کنید، فهرستی از فرایندهایی را می بینید که در حال دانلود یا آپلود از طریق اینترنت هستند. شما همچنین می توانید ببینید که این فرایندها چه مقدار داده را در یک بیت بر ثانیه (B/sec) انتقال می دهند.

همچنین فرایندهایی را نشان می دهد که مقدار کمی از پهنای باند را استفاده می کنند که به صورت 0 Mbps در Task Manager ظاهر می شوند.

با فهرست های که Task Manager و Resource Monitor ارائه می دهند، می توانید روی یک اپلیکیشن راست کلیک کرده و lsquo;Search Onlinersquo; را برای یافتن اطلاعات بیشتر و دقیق در مورد آن فرایند انتخاب نمایید.

مشاهده مصرف داده های شبکه در 30 روز گذشته

ویندوز 10 ردگیری می کند که چه اپلیکیشن هایی در حال استفاده از شبکه شما هستند و چه مقدار داده را انتقال می دهند. می توانید ببینید که کدام اپ ها در 30 روز گذشته از شبکه شما استفاده کرده اند و چه مقدار داده را انتقال داده اند.

برای یافتن این اطلاعات به Settings > Network amp; Internet > Data Usage بروید. در بالای پنجره روی ldquo;View usage per apprdquo; کلیک کنید. ( شما می توانید برای باز کردن سریع پنجره تنظیمات Windows+Iرا فشار دهید).

از اینجا، شما می توانید فهرست اپ هایی که از شبکه شما در 30 روز گذشته استفاده کرده اند را ببینید.

اگر در شبکه وای فای هستید، می توانید اپ هایی را که از شبکه وای فای فعلی شما استفاده کرده اند را ببینید، همچنین می توانید فهرست اپ هایی را ببنید که از تمام شبکه های وای فای که به آن ها متصل هستید، استفاده کرده اند. هر کدام را که می خواهید ببنید در کارد lsquo;Show usage fromrsquo; انتخاب کنید.

بالای این فهرست شامل اپ هایی است که زیاد از آن ها استفاده می کنید. هر چه به سمت پایین فهرست بیایید، اپلیکیشن هایی را خواهید دید که به ندرت به اینترنت وصل می شوند و از داده های زیادی استفاده نمی کنند.

اگر برای کادوی تولد همسر خود از فروشگاه های آنلاین استفاده کرده اید، اگر فیلمی تماشا کرده اید که دوست ندارید فرزندتان آن را ببیند، یا روی یک گوشی یا تبلت اندرویدی مشترک سئوالی پرسیده اید که در حالت عادی و در هنگام برخورد با انسان های دیگر از پرسیدن آن ها شرم دارید، بهتر است بدانید که هر کسی به این دستگاه دسترسی داشته باشد می تواند متوجه شود که دنبال چه چیزهایی بوده اید. حالا فرض کنید که این اطلاعات دست شخصی بیافتد که قصد سوءاستفاده از آن را داشته باشد. آن وقت چه اتفاقی می افتد؟

با این که بعضی از تولیدکنندگان ابزار مخصوص خودشان را برای گشت وگذار آنلاین کاربران روی دستگاه های خود نصب می کنند، اما مرورگری که روی بیشتر دستگاه های اندرویدی استفاده می شود گوگل کروم است. فرآیند پاک کردن تاریخچه کارهایی که کرده اید در بیشتر ابزارها شباهت زیادی با پاک کردن تاریخچه گوگل کروم دارد. در زیر با این روش آشنا می شوید.

چگونه تاریخچه گشت وگذار آنلاین تان را روی گوشی یا تبلت اندرویدی خود پاک کنید

1- گوگل کروم را راه اندازی کنید.

2-آی سه نقطه ای که در گوشه بالا سمت راست صفحه وجود دارد را لمس کنید.

3- Settings را انتخاب کنید.

4- Privacy را انتخاب کنید.

5- به پایین لیست بروید و "Clear browsing data" را انتخاب کنید.

6- احتمالا مشاهده می کنید که هر سه گزینه موجود در این لیست به صورت پیش فرض انتخاب شده اند. اما مجددا چک کنید تا مطمئن شوید که "Browsing History" انتخاب شده باشد.

7- در کنار محدوده زمانی و روی منوی کشویی آن کلیک کنید و بازه زمانی موردنظرتان مانند All time یا گزینه های یک ساعت پیش، یک روز پیش، یک هفته پیش یا یک ماه پیش را انتخاب کنید.

8- Clear data را لمس کنید.

به همین راحتی تمام اطلاعات پاک می شود تا خیال تان آسوده شود.

در حالت ایده آل اگر دستگاه اندرویدی شما به بدافزاری آلوده شده است، شما می توانید با یک ریست فکتوری بدافزارهای دستگاه خود را از ویروس پاک کنید، البته به شرطی که ویروس کرنل سیستم عامل را آلوده نکرده باشد. اگر از داده های درون گوشی نسخه پشتیبان تهیه نکرده باشید، با انجام این کار همه داده های خود همچون پیام های متنی، عکس ها، بازی های ذخیره شده و را از دست می دهید. در نتیجه راهکار فوق باید آخرین گزینه ای باشد که انتخاب می کنید. پس چه راهکاری را پیش روی ما قرار دارد که بدون نیاز به ریست فکتوری، بدافزارها را از روی دستگاه اندرویدی خود پاک کنیم؟

آیا گوشی اندرویدی من آلوده به ویروس است؟

در اغلب موارد، ما فکر می کنیم، گوشی اندرویدی به بدافزاری آلوده شده است، در حالی که ممکن است رفتار یک برنامه کمی عجیب و غریب باشد. فرض کنید گوشی اندرویدی هر بار که سیستم عاملش بارگذاری می شود از کار می افتد یا شاید شما نتوانید برنامه ها را از فروشگاه پلی استور بارگیری کنید. اینها وما نشانه هایی از وجود ویروس نیستند. بنابراین وحشت نکنید! زمانی که با موارد مشکوکی روبرو شدید، این پرسش ها را مطرح کنید.

آیا بعد از بارگیری برخی از برنامه ها یا فایل ها، این مشکل رخ می دهد؟

آیا به تازگی برنامه ای از یک فروشگاه ثالث (به غیر از پلی استور) دانلود کرده و نصب کرده اید؟

آیا تبلیغی که یک فایل یا برنامه نشان داده است را اجرا کرده اید؟

آیا مشکل فقط هنگام اجرای یک برنامه خاص رخ می دهد؟

اگر جواب هر یک از موارد فوق بله است ، احتمال وجود بدافزار در گوشی شما وجود دارد. خوشبختانه، شما می توانید بدون انجام ریست فکتوری مشکلات فوق را برطرف کنید.

چگونه از گزند ویروس های اندرویدی به دور باشیم؟

Google Play Protect اکنون روی همه دستگاه های اندرویدی وجود دارد. یک مکانیزم امنیتی داخلی که برنامه های روی دستگاه شما را اسکن می کند تا برنامه های مخرب را پیدا کند. مهم نیست که برنامه ها را از چه مکانی دانلود کرده اید، Play Protect با همه برنامه ها یکسان برخورد می کند. این حرف بدان معنا است که شما به شکل از پیش ساخته شده یک ضدویروس روی دستگاه اندرویدی خود دارید.

اگر برنامه های خود را تنها از گوگل پلی دانلود و نصب می کنید، احتمال آلودگی کم است، اما منتفی نیست. گوگل کلیه برنامه هایی که درون فروشگاهش آپلود می کند را به لحاظ عاری بودن از رفتارهای مخرب پویش می کند و اگر مورد مشکوکی پیدا کند، آن را به سرعت حذف می کند. با این وجود برخی از برنامه ها موفق می شوند از شکاف های موجود عبور کرده و خود را به شکل یک برنامه عادی درون فروشگاه قرار دهند.

نصب برنامه ها از منابه دیگر جنبه دیگری دارد. بارگیری برنامه ها از سایت های متفرقه و به ویژه سایت هایی که برنامه های کرک شده را عرضه می کنند، شانس آلودگی به بدافزار را دو چندان می کند.

آلودگی یک دستگاه اندرویدی به بدافزار، همواره به این معنا نیتس که برنامه های مخرب قصد اخاذی از شما را دارند، در برخی موارد برخی از آن ها از مجوزهای گوشی شما برای استخراج اطلاعات شخصی استفاده می کنند.

10 راهکار ساده که باعث می شوند هیچ گاه دستگاه اندرویدی شما ویروسی نشود

برنامه هایی برای پاک کردن تلفن شما از یک ویروس

فروشگاه پلی استور ده ها برنامه مختلف حذف بدافزار پیش روی شما قرار می دهد که البته همه آن ها ارزشمند نیستند و تنها تعداد محدودی قابلیت های کاربردی در اختیارتان قرار می دهند.

Malwarebytes

یکی از معتبرترین نام ها در زمینه دفاع از سامانه های دستکاپی و همچنین اندرویدی Malwarebytes است. نسخه رایگان اندرویدی این برنامه به شما اجازه می دهد دستگاه خود را پویش کرده و بدافزارها را حذف کنید. این برنامه همچنین قابلیتی در اختیارتان قرار می دهد تا مجوزهای تخصیص داده شده به برنامه ها را مشاهده کنید. نسخه پولی این برنامه به قیمت 12 دلار در سال، قابلیت تشخیص بلادرنگ و سایر ویژگی هایی که مردم عادی ممکن است به آن ها احتیاجی نداشته باشند را ارائه می کند.

Bitdefender Antivirus Free

بیت دیفندر یکی دیگر از برنامه های قدرتمند برای حذف ویروس ها است که عملکرد سریع و روانی دارد. البته در نسخه رایگان تبلیغاتی را مشاهده می کنید که سعی می کنند شما را به سمت خرید برنامه پولی هدایت کنند. اما اگر از این مورد صرفنظر کنیم، بیت دیفندر یک ابزار امنیتی قدرتمند برای گوشی اندرویدی شما است.

دو گزینه ای که به شما معرفی کردیم قادر هستند طیف گسترده ای از برنامه های اندرویدی را پوپیش کنند، در نتیجه ومی ندارد به سراغ گزینه های دیگری همچون آویرا، نورتون، Avast و بروید. از طرفی برنامه هایی که برای پاک سازی فضای ذخیره سازی و بهینه سازی حافظه اصلی عرضه شده اند بیشتر از آن که مفید باشند مخرب هستند. آن ها قابلیت هایی ارائه می کنند که مرورگرهای مدرنی همچون کروم از مدت ها قبل برای شناسایی و مسدود کردن وب سایت های مخرب ارائه کرده اند. ویژگی Find My Phone گوگل به راحتی می تواند مکان گوشی شما را پیدا کند. شما خودتان به تنهایی می توانید بر روند مجوزهایی که برنامه ها کسب کرده اند مدیریت دقیقی اعمال کنید.

چگونه بدافزارها را به شیوه دستی در حالت Safe Mode شناسایی و پاک کنیم؟

خوشبختانه، یک پویش ضدویروسی قادر به شناسایی و حذف بدافزارها از گوشی اندرویدی است. اما شما می توانید به شیوه دستی نیز این کار را انجام دهید. شبیه به حالت Safe Mode سیستم عامل ویندوز، اندروید نیز چنین قابلیتی دارد و اگر سیستم شما آلوده به ویروس است، شما می توانید در حالت Safe Mode سیستم عامل و بدون آن که هیچ برنامه ثالثی اجرا شود به شناسایی بدافزارها بپردازید. به عبارت دقیق تر، در این حالت، شما قادر به شناسایی برنامه های مخرب و حذف آن ها هستید.

برای ورود به حالت ایمن، مراحل زیر را دنبال کنید:

1.کلید پاور را فشار داده و نگه دارید تا منوی پاور ظاهر شود.

2. گزینه Power off را تا وقتی که گزینه Reboot to safe mode ظاهر شود لمس کرده و نگه دارید.

3. گزینه فوق را انتخاب کنید.

4. صبر کنید تا گوشی راه اندازی مجدد شود. در گوشه پایین سمت چپ صفحه نمایش عبارت Safe mode را مشاهده می کنید.

اگر گوشی شما به دلیل آلوده بودن به بدافزار به شیوه عادی بوت نشد، مراحل زیر را دنبال کنید:

1.کلیدهای Power، Volume up و Volume down را فشار داده و نگه دارید.

2. زمانی که لوگو گوشی روی صفحه ظاهر شد، دومرتهب Power و دکمه های ولوم را نگه دارید.

3. اکنون پیغام Safe Mode را در گوشه پایین سمت چپ مشاهده می کنید. (روی برخی از گوشی ها این پیغام نشان داده نمی شود.)

اکنون که به حالت Safe Mode وارد شده اید به مسیر Settings> Apps > Downloaded بروید. در اندروید اوریو یا نسخه های جدیدتر به مسیر Settings> Apps amp; notifications> See all X apps بروید.

فهرستی از برنامه های نصب شده را مشاهده می کنید. سعی کنید مکان برنامه مخرب را پیدا کنید. هر برنامه ای که احساس می کنید مشکوک است را پاک کنید.

برای پاک کردن یک برنامه آن را لمس کرده و گزینه Uninstall را انتخاب کنید. پس از انجام این کار گوشی را به شکل عادی بوت کنید. اکنون برنامه مخرب از روی گوشی پاک شده است. اگر قادر به حذف برنامه ای نیستید، به احتمال زیاد به دسترس Device Administrator نیاز دارید. برای حذف این دسترسی مراحل زیر را دنبال کنید.

1. به مسیر Settings> Security> Device Administrators (Settings > Security amp; location> Device admin apps در اوریو و نسخه های جدیدتر بروید.)
2. مکان برنامه موردنظر را پیدا کرده و تیک مقابل آن را فعال کنید.
3. زمانی که پیغامی را مشاهده کردید، گزینه Deactivate را لمس کنید.

اکنون به فهرست برنامه ها بازگشسته و برنامه موردنظر را پاک کنید. دقت کنید که پس از حذف ویروس ها از گوشی، باید تاریخچه، کش و فرآیند های راه انداز را پاک کنید تا ردی از بدافزار روی گوشی باقی نماند. متاسفانه بیشتر برنامه های اندرویدی عملکرد خوبی در این زمینه ندارند و شما را با تبلیغات مختلفی مشغول می کنند. پیشنهاد ما برنامه CCleaner است که به خوبی فایل های بدون استفاده را بدون آن که مشکلی در عملکرد برنامه ها و گوشی رخ دهد پاک می کند.

کاربران اپل می توانند از "Find My iPhone" استفاده کنند. اما آیا گزینه "Find My Android" برای اندرویدی ها وجود دارد؟ خوشبختانه، ابزار جدیدی به نام "Find My Device" وجود دارد که در بخش Google Play Protect قابل دریافت است. با استفاده از این ابزار، می توانید امیدوار باشید که با ردگیری گوشی، دستگاه تان را پیدا کنید.

با قابلیت"Find My Device" حتی اگر این اپ را روی گوشی گم شده تان نصب نکرده باشید هم امکان ردیابی آن وجود دارد. برای این منظور از یکی از سه روش زیر استفاده کنید:

از طریق کامپبوتر: از طریق کامپیوتر به اینترنت وصل شوید و کروم را باز کنید. حتما باید وارد اکانت گوگل خود شوید. در نوار آدرس کروم عبارت "where is my phone" را تایپ کنید. گوگل بعد از جستجو یک پنجره کوچک Find My Device بارگزاری می کند. روی بخش Sign In کلیک کنید. با این کار سایت Find My Device باز می شود و به سرعت شروع به ردگیری دستگاه گم شده می کند.

از طریق گوشی اندروید: اگر یک گوشی یا تبلت اندرویدی دیگر دارید خیلی سریع اپلیکیشن Find My Device را نصب کنید. اگر گوشی خودتان است می توانید با یک ضربه وارد شوید، اما اگر از گوشی شخص دیگری استفاده می کنید می توانید به عنوان میهمان به برنامه لاگین کنید.

از طریق گوشی غیر اندروید: اگر گوشی اندروید در دسترس ندارید، در مرورگر هر گوشی که در اختیار دارید آدرس www.google.com/android/phone را تایپ و لاگین کنید.

بعد از دسترسی به Find My Device با استفاده از یکیاز سه روش فوق، از لیست بالای آن برای پیدا کردن گوشی گم شده استفاده کنید.

برنامه شروع به ردگیری می کند و در عرض چند ثانیه دستگاه را پیدا می کند. اطلاعاتی مانند زمان ردگیری شدن، شبکه متصل شده و موقعیت مکانی آن روی نقشه به شما نشان داده می شود.

در قسمت پایین مکان دستگاه، یک سری گزینه های دیگر هم دیده می شود: Play Sound، Lock و Erase. گزینه Play Sound فقط زمانی معنی دارد که گوشی را داخل خانه گم کرده باشید. در این حالت، زنگ گوشی به مدت 5 دقیقه در بالاترین حد خود به صدا در می آید. دو حالت Erase و Lock برای مواقعی که گوشی واقعا گم شده کاربرد دارند.

برای اطمینان از امن بودن دیتا، با استفاده از دکمه "lock" به سرعت گذرواژه لاک اسکرین را فعال کنید. حتی می توانید یک پیام تشکرهم روی صفحه بگذارید.

با این روش، دستگاه پشت گذرواژه ای که تعیین کرده اید قفل می شود و پیام تان با حروف بزرگ در بالای صفحه درج می شود. در زیر آن هم دکمه "Call Owner" (با مالک تماس بگیرید) قرار دارد.

اما اگر هیچ امیدی به بازگشت گوشی ندارید می توانید با دستور "erase" تمام اطلاعات را پاک کنید. به این ترتیب، دستگاه به حالت اولیه کارخانه تولید کننده بازمی گردد و تلاش می کند تا تمام اطلاعات کارت حافظه را پاک کند. البته، بسته به نسخه اندروید و شرکت تولید کننده، ممکن است در این راه موفق نشود. وقتی گوشی پاک شود، Android Device Manager از کار می افتد. در چنین حالتیباید با گوشی خداحافظی کنید. چون این جا، نقطه بدون بازگشت است.

هکرها دائما در حال تیز کردن ابزار خود هستند. اما در اینجا به شما آموزش می دهیم که چگونه متوجه شوید گوشی شما هک شده و چگونه خود را در برابر هک گوشی محافظت کنید.

چندین روش برای هک گوشی وجود دارد. بعضی از این روش ها اصلا نیازی به دانش پیشرفته فناوری هم ندارند:

1- حمله جابجایی سیم کارت

هکرها با این روش حمله شماره تلفن شما را به سیم کارت خودشان انتقال می دهند و کنترل اکانت شما را به دست می گیرند.

2- جاسوس افزار

جاسوس افزارها می توانند داده های شما را گردآوری کنند. برخی از اپ های جاسوسی به قدری ساده هستند که هر شخصی بدون داشتن دانش پیشرفته در حوزه فناوری هم می تواند از آنها استفاده کند. هکرها با استفاده از جاسوس افزارها از راه دور تمام فعالیت های گوشی شما را رصد می کنند. اگر کسی چنین اپی را نصب کند می تواند به دستگاه شما دسترسی مستقیم پیدا کند.

3- بدافزار

استفاده از شبکه های وای فای عمومی هم می تواند باعث شود تا گوشی شما به نرم افزارهای مخرب یا بدافزارها آلوده شود. هکرها این توانایی را دارند تا با برپایی شبکه های وای فای ساختگی و جعلی گوشی شما را به سمت سایت های فیشینگ منحرف کنند یا از طریق کابل USB در ایستگاه های مخصوص شارژ گوشی کنترل گوشی شما را به دست بگیرند.

4- پیام های فیشینگ

ایمیل ها، متن ها و پیام های فیسبوک که حاوی لینک های خراب کارانه باشند می توانند روی گوشی بدافزار نصب کرده و اطلاعات شما را به سرقت ببرند.

5- دانلود بدافزار

حتی ممکن است وقتی در حال دانلود اپ از سایت های مشکوک هستید یا با کلیک بر روی لینک ها یا پاپ آپ های غیرقابل اعتماد اقدام به دانلود بدافزار بر روی گوشی خود کنید.

چگونه بفهمیم که گوشی ما هک شده است

آیا تا به حال این سئوال را از خود پرسیده اید که: "آیا گوشی من هک شده است؟" با درنظر گرفتن موارد زیر می توانید از این قضیه مطمئن شوید:

1- زمانی که روی گوشی متوجه چیزی می شوید که اصلا آن را نمی شناسید (مانند اپ ها، پیام هایی که ارسال نکرده اید، خریدهایی که انجام نداده اید، یا تماس های تلفنی مشکوک)

2- گوشی شما کند شده است. ممکن است گوشی در حال استفاده بیش از اندازه از منابع باشد، باتری زود تمام شود و نسبت به حالت معمول داغ تر شود. برخی از فعالیت های هکرها می تواند قدرت گوشی را به شکل قابل توجهی کاهش دهد.

3- بدون اینکه چیزی را تغییر داده باشید میزان مصرف دیتای شما به طور بی سابقه ای افزایش پیدا کند. فرآیندهای خراب کارانه می توانند در پیش زمینه و در حالیکه فعالیت های شما را رصد می کنند، حجم اینترنت شما را کاهش بدهند.

4- گوشی شما رفتار عجیبی دارد. اپ ها آنطوری که باید اجرا نمی شوند، به طور غیرمنتظره باز و بسته می شوند، یا اینکه اپ ها کرش می کنند یا اصلا نمی توانند باز شوند.

5- پاپ آپ ها روی صفحه گوشی ظاهر می شوند. اگر تعداد زیادی پاپ آپ روی صفحه ظاهر شد، به احتمال زیاد گوشی شما به جاسوس افزار یا بدافزار آلوده شده است.

از کجا بفهمیم چه کسی گوشی ما را هک کرده است؟؟؟

اول از همه سعی کنید تمام اپ هایی که برای شما ناشناخته است، شماره تلفن هایی که مشکوک هستند یا اکانت های مربوط به شبکه های اجتماعی که با آنها در تماس بوده اید راشناسایی کنید. یک جستجوی سریع می تواند تاحدودی کارساز باشد، اما ردگیری هکرها معولا نیاز به کارشناس امنیت سایبری دارد.

اما اگر گوشی هک شد چه کنیم

اگر گوشی شما هک شده است کارهای زیر را انجام دهید:

1- به سرعت تمام کلمات عبوری که استفاده می کنید را تغییر دهید.

2- خیلی سریع تمام نرم افزارهای مشکوک را پاک کنید.

3- به دوستان خود اطلاع دهید تا اگر پیام های مشکوک از طرف شما دریافت کردند گوش به زنگ باشند.

4- از انتشار هات اسپات شخصی خود در اماکن عمومی خودداری کنید چون این بهترین راه برای هکرهاست تا بتوانند وارد گوشی شما شوند.

5- حتما نرم افزار امنیتی موبایل نصب کنید. نرم افزار امنیتی موبایل دستگاه را برای پیدا کردن بدافزار جستجو می کند و ممکن است اپ های مهم و حساس را در برابر آسیب ها محافظت کنند.

6- با استفاده از تنظیمات کارخانه های گوشی خود را ریستور کنید. این روش برای زمانی مناسب است که تعداد زیادی پاپ آپ یا اپ های مخرب باعث شده اند تا کار کردن با گوشی برای شما سخت شده باشد.

چگونه گوشی خود را از هک شدن در امان نگه داریم

1- وقتی در اماکن عمومی هستید از انتشار هات اسپات شخصی خود خودداری کنید. اگر هم قصد انتشار آن را دارید حتما مطمئن شوید که تنظیمات موردنیاز را تا جایی که ممکن است امن کرده باشید.

2- از وای فای یا مکان های شارژ گوشی که به آنها اطمینان ندارید استفاده نکنید. ممکن است هکرها با راه اندازی اکسس پوینت ساختگی اما با یک نام واقعی بتوانند داده های شما را به دست بیاورند یا حتی شما را ردیابی کنند. فراموش نکنید که اگر وای فای عمومی استفاده می کنید اما کار بیشتری برای انجام ندارید حتما آن را قطع کنید.

3- زمانی که از بلوتوث استفاده نمی کنید حتما آن را خاموش کنید چون هکرها می توانند از آن به عنوان اکسس پوینت استفاده کنند.

4- گوشی خود را با تعریف کلمه عبور یا لاک اسکرین قفل کنید.

5- اجازه ندهید افرادی که آنها را نمی شناسید از گوشی شما استفاده کنند.

6- به طور مرتب اپ هایروی گوشی را بررسی کنید تا متوجه اپ های ناشناخته بشوید.

7- پیام ها، لینک ها یا فایل های مشکوک را باز نکنید. شاید که بدافزار یا جاسوس افزار باشند.

8- اپ های ضد بدافزار نصب کنید و آنها را دائما به روزرسانی کنید.

9- از سایت های دانلودی که به آنها اطمینان ندارید استفاده نکنید. این سایت ها می توانند منبع احتمالی بدافزارها باشند.

ممکن است در ابتدا کار سختی به نظر برسد، اما بازیابی گوشی آیفون به تنمظیات اولیه کارخانه، بدون در نظر گرفتن اینکه مدل آنآیفون XS، آیفون XS مکس یا آیفون SE باشد، فرآیند بسیار ساده ای است که فقطپنچ دقیقه از وقت شما را می گیرد. وقتی که فکتوری ریست گوشی تکمیل شد متوجه می شوید که تمام محتویات و داده های داخل گوشی اعم از آهنگ ها، فیلم ها، مخاطبان، عکس ها، تقویم و بسیاری موارد دیگر پاک شده اند، پس لازم است که از اطلاعات شخصی خود محافظت کنید.

این روش برای زمانی که قصد فروش گوشی خود را دارید بسیار حیاتی است تا مطمئن شوید که اطلاعات شخصی شما دست دیگران نمی افتد.

در زیر شما را با روش فکتوری ریست گوشی آیفون آشنا می کنیم تا قبل از اینکه گوشی را بفروشید همه اطلاعات را پاک کنید. البته این فرآیند می تواند با توجه به نسخه iOS نصب شده روی گوشی کمی متفاوت باشد، اما اصول همه آنها یکی است.

چگونه با استفاده از آی کلاود گوشی آیفون رافکتوری ریست کنیم

یکی از ساده ترین و بهترین روش ها برای فکتوری ریست گوشی آیفون، فارغ از اینکه مدل جدید باشد یا قدیمی، استفاده از آی کلاود است.

مرحله اول: آیفون خود را برای بازیابی آماده کنید

اگر iOS 11.2 یا بالاتر از آن روی گوشی آیفون نصب شده به منوی Settings گوشی (Settings > [Your Name] > iCloud) بروید.اگر از نسخه های پایین تر iOS استفاده می کنید به مسیرSettings > iCloud بروید. تمام مواردی که می خواهید بکاپ بگیرید را انتخاب کنید. پیشنهاد می کنیم تمام موارد به ویژه عکس ها، ایمیل ها، مخاطبان و نت ها را بکاپ بگیرید. سپس به پایین صفحه بروید تا دکمه Backup با آی سبز را پیدا کنید. روی آن تقه بزنید و با استفاده از سوییچی که در مقابل آن قرار داردiCloud Backup را روشن کنید. اگر به وای فای وصل هستید، می توانیدBack Up Now را انتخاب کنید. در هر صورت باید چند دقیقه صبر کنید.

علاوه بر این، می توانید از کامپیوتر دسکتاپ یا لپ تاپ خود استفاده کنید. گوشی آیفون را با استفاده از کابل USB به کامپیوتر وصل کنید و وقتی در آیتونز دستگاه زبانه Summary را دیدید روی دکمه خاکستریBack Up Now کلیک کنید.

مرحله دوم: به منوی ریست دسترسی پیدا کنید

در هوم اسکرین گوشی آی اصلی Settings را لمس کنید، از منوی بعدیGeneral را انتخاب کنید و در پایین صفحه روی دکمه Reset تقه بزنید.

مرحله سوم: گوشی آیفون را ریست کنید

نزدیک به بالای صفحه گزینه آبی رنگErase All Content and Settings را لمس کنید. در پنجره بعدی گزینه قرمز رنگErase iPhone را انتخاب کنید تا تصمیم خود را تأیید کنید.

مرحله چهارم: گوشی آیفون را ریستور کنید

وقتی فرآیند ریست تکمیل شد، چک کنید تا مطمئن شوید که گوشی به تنظیمات اولیه کارخانه برگشته باشد. اگر همه چیز به درستی انجام شده باشد دوباره در لحظه بوت گوشی باiOS Setup Assistant روبرو می شوید.

باید لاگین کنید و آیفون خود را از صفر راه اندازی کنید. از شما سئوال می شود که آیا می خواهید اطلاعات خود را از طریق اکانت آی کلاود بازیابی کنید، یا تصمیم دارید یک گوشی کاملا تازه شده بدون هیچ کدام از تنظیمات قبلی خود را داشته باشید یا اینکه می خواهید از طریق آیتونزو کامپیوتر تمام محتویات قدیمی را دوباره روی گوشی داشته باشید.

چگونه با استفاده از روش قدیمی آیتونز گوشی آیفون رافکتوری ریست کنیم

قبل از هر چیز توجه داشته باشید که اپل پاییز امسال سرویس آیتونز را برای همیشه بازنشسته می کند و فانکشن های آن را به اپ های مختلف تقسیم می کند. سینک دستگاه روی کامپیوترهای مک از طریق Finder انجام خواهد شد. ولی هم چنان می توانید از آیتونز روی کامپیوترهای ویندوزی استفاده کنید.

مرحله اول: آیفون خود را برای بازیابی آماده کنید

آیتونز را باز کنید. اگر از مک استفاده می کنید روی منوی iTunes که در سمت چپ تولبار اصلی قرار دارد کلیک کنید. اگر از ویندوز استفاده می کنید روی منوی Help که در سمت راست قرار دارد کلیک کنید. از منوی کشویی گزینهCheck for Updates را انتخاب کنید. حتما باید آخرین نسخه آیتونز را روی کامپیوتر خود نصب کرده باشید. با استفاده از کابل USB گوشی خود را به کامپیوتر وصل کنید و در زبانه Summary مربوط به دستگاه خود روی دکمه خاکستریBack Up Now کلیک کنید. حتی می توانید با استفاده از آیکلاود گوشی خود را روی سرورهای راه دور اپل بکاپ بگیرید. با اینکه بکاپ گرفتن گوشی لازم نیست اما با انجام آن می توانید عکس ها، اپ ها، مخاطبان، تنظیمات و سایر داده های خود را ذخیره کنید تا بعدا بتوانید با استفاده از بکاپ سایر دستگاه های iOS را به طور خودکار بازیابیکنید.

اگر از آیفون 4S یا دستگاه جدیدتر استفاده می کنید بایدFind My iPhone را غیرفعال کنید. برای این کار روی آی اصلی Settings تقه بزنید. گزینه iCloud را انتخاب کنید و سپسFind My iPhone را لمس کنید. اسلایدر بالای صفحه را تغییر دهید تا غیرفعال شود.

مرحله دوم: آیفون را بازیابی کنید

وقتی بکاپ کامل شد، در زبانه Summary مربوط به دستگاه خود دکمه خاکستریRestore iPhone را کلیک کنید. در پنجره بعدی روی دکمه Restore کلیک کنید تا تصمیم خود را تأیید کنید.

مرحله سوم: مطمئن شوید که گوشی به درستی بازیابی شده باشد

وقتی فرآیند ریست تکمیل شد، چک کنید تا مطمئن شوید که گوشی به تنظیمات اولیه کارخانه برگشته باشد. اگر همه چیز به درستی انجام شده باشد دوباره در لحظه بوت گوشی باiOS Setup Assistant روبرو می شوید.

باید لاگین کنید و آیفون خود را از صفر راه اندازی کنید. از شما سئوال می شود که آیا می خواهید اطلاعات خود را از طریق بکاپی که دارید بازیابی کنید یا اینکه می خواهید همه چیز را از اول شروع کنید مثل اینکه تازه این گوشی را خریده اید.

وجود گزینه های مختلف برای ریست گوشی آیفون چه معنی دارد؟

وقتی آیفون خود را ریست می کنید، iOS گزینه های مختلفی را پیش روی شما قرار می دهد. انتخاب بین آنها کمی گیج کننده است. معمولا گزینه فکتوری ریست انتخاب می شود اما بد نیست با سایر گزینه ها هم آشنا باشید.

تمام تنظیمات را ریست کنید

اگر این گزینه را انتخاب کنید داده های شما از بین نمی رود ولی تمام تنظیمات و گذرواژه های وای فای پاک می شوند. تنظیمات دستی ناپدید می شود ولی هم چنان عکس ها، اپ ها و سایر داده های خود را خواهید داشت.

تمام محتویات و تنظیمات را پاک کنید

این گزینه هر چیزی که داخل گوشی باشد را پاک می کند. تنظیمات، عکس ها، اپ ها و سایر داده ها برای همیشه از بین می روند. مگر اینکه از آنها بکاپ گرفته باشید.

تننظیمات شبکه را ریست کنید

گاهی اوقات فقط لازم دارید تنظیمات شبکه را ریفرش کنید تا ارتباط بهتری داشته باشید. این گزینه تنظیمات شبکه را ریست می کند، کش را پاک می کند و هرگونه فایل موقتی که روی دستگاه ذخیره کرده اید را پاک می کند. اگر برای وصل شدن به وای فای مشکل دارید این گزینه بهترین انتخاب برای شما است.

دیکشنری کیبورد را ریست کنید

بعضی وقت ها ویژگی تصحیح خودکار به جای اینکه مفید باشد مشکل ایجاد می کند. اگر فکر می کنید گوشی آیفون شما زمان تایپ کردن کلمات اشتباه را پیشنهاد می کند این گزینه را انتخاب کنید.

طرح هوم اسکرین را ریست کنید

با اینکه خیلی از کاربران دوست دارند هوم اسکرین گوشی خود را با اپ های محبوب شان تنظیم کنند بد نیست که هر از چندگاهی تغییراتی ایجاد کرد. اگر دوست دارید به همان هوم اسکرین اولیه برگردید این گزینه را انتخاب کنید.

حریم شخصی و لوکیشن را ریست کنید

اگر تمایل دارید تا تنظیمات مربوط به لوکیشن و حریم شخصی را به حالت اولیه برگردانید از این گزینه استفاده کنید.

چگونه تاریخچه مکانی خود را روی آیفون پاک کنیم

یکی از ویژگی های پنهان در گوشی های آیفون ثبت مخفی تمام مکان های بازدید شدهتوسط شما و علامت گذاری آن ها به عنوان "مکان های قابل توجه" است. هم چنین،آیفون از زمان دقیقی که از مکان ها بازدید کرده اید اطلاع کامل دارد و آن ها را به عنوان شهر ها یا مناطق گروه بندی می کند.

اما با استفاده از مراحل ساده زیر تاریخچه مکانی خود را خاموش و پاک کنید.

1- به Settings بروید و بخش Privacy را پیدا کنید.

2- رویLocation Services کلیک کنید تا لیست تمام اپ هایی که از مکان شما استفاده می کنند را ببینید. علاوه بر این، متوجه می شوید که اپ ها چه زمانی از اطلاعات مکانی شما استفاده می کنند.

3- به پایین بروید و رویSystem Services تقه بزنید تا سرویس های از پیش ساخته شده ای که از مکان شما برای نمایش تبلیغات مکان محور برای اپل استفاده می کنند یا به طور خودکار اطلاعات زمانی گوشی آیفون شما را تنظیم می کنند مشاهده کنید. تنظیمات را طبق میل خود تغییر دهید.

4- حالا بهSignificant Locations بروید. از شما خواسته می شود تا از طریق یکی از دو روش اپل آی دی یا تاچ آی دی ساین این کنید.

5- در این بخش می توانید تاریخچه مکانی خود را بر روی گوشی آیفون ببینید. یا هر مکان را تک تک پاک کنید یا همه آن ها را با هم انتخاب و سپس پاک کنید.

برای پاک کردن بخش خاصی از اطلاعات، روی شهر کلیک کنید، مکان را انتخاب کنید و سپس صفحه را به سمت چپ بکشید یا روی گزینه Edit در گوشه سمت راست بالا تقه بزنید و سپس علامت Delete را لمس کنید.

برای پاک کردن دائم تمام اطلاعات با هم، به پایین صفحه بروید و رویClear history تقه بزنید.

6- برای غیرفعال کردنSignificant Locations نوار را به سمت چپ بکشید. هر زمان که خواستید می توانید مجددا آن را فعال کنید. داده های مربوط بهSignificant Locations رمزگذاری شده هستند و روی گوشی آیفون به شیوه ای ذخیره می شوند که توسط کاربران اپل غیر قابل دسترسی هستند.

چگونه تاریخچه مکانی گوگل را روی آیفون پاک کنیم

اگر از گوگل مپس استفاده می کنید احتمالا اطلاعات مکانی خود را به گوگل می دهید. حتی اگر'Significant Locations' را پاک هم کرده باشید باز هم این اتفاق می افتد. تاریخچه مکانی خود در گوگل مپس را پاک کنید یا با انجام مراحل زیر به سادگی تنظیمات پیش فرض را خاموش کنید.

1- گوگل مپس را باز کنید و روی آی Menu ضربه بزنید.

2- برای وارد شدن به Settings روی آی چرخ دنده تقه بزنید.

3- به پایین صفحه بروید تا بهPersonal content برسید.

4- قسمتLocation Settings را پیدا کنید و رویDelete all Location History تقه بزنید تا به طور دائم پاک شوند. نه شما و نه گوگل دیگر قادر به دسترسی دوباره به این اطلاعات نخواهید بود.

5- حالا یک پاپ آپ مشاهده می کنید که از شما بابت انتخابی که کرده اید تأییدیه می خواهد. موافقت کنید و روی Delete تقه بزنید.

6- برای غیرفعال کردن ردیابی های بیشتر، رویLocation Services که زیر بخشLocation Settings قرار دارد کلیک کنید. رویLocation کلیک کنید و گزینه Never را انتخاب کنید.

هنوز کار شما تمام نشده!

گوگل حتی روی گوشی هایی کهLocation Settings آن ها غیرفعال شده هم به جمع آوری اطلاعات مکانی مشغول است. اگر از سایر اپ های گوگل یا حتی از جستجوی گوگل استفاده می کنید مکان شما برچسب زمان می خورد و برای گوگل ارسال می شود. این اطلاعات به گوگل کمک می کند تا یک تایم لاین خیلی دقیق مانند آنچه روی گوگل مپس وجود دارد بسازد. برای غیرفعال کردن آن:

1- به صفحهMy Activity بروید و در قسمت سمت چپActivity Controls را پیدا کنید.

2- تنظیماتWeb amp; App Activity را در بالای صفحات پیدا کنید. دکمه مربوط به آن را به سمت چپ بکشید تا غیرفعال شود.

3- می توانیداین نقشه هاprivacy-oriented maps را که به صورت آفلاین قابل استفاده هستند و مکان شما را ردیابی نمی کنند روی آیفون بکار بگیرید. دفعه بعد که خواستید آدرسی را پیدا کنید حتما از این نقشه ها استفاده کنید.

آیا صفر شدن شارژ باتری گوشی برای آن مضر است؟

صفر شدن یا کاملا خالی شدن شارژ، برای باتری های یون لیتیوم که در گوشی های امروزی به کار می روند مضر است و به آن ها فشار زیادی وارد می کند. هر بار کاملا خالی و سپس کاملا شارژ شدن باتری را یک چرخه کامل شارژ می نامند. تعداد چرخه های شارژ شاخصی برای تعیین عمر باتری است؛ مثلا ممکن است بعضی باتری ها تا 500 و بعضی تا 1000 چرخه کامل شارژ را تحمل کنند. پس صفر یا کاملا خالی شدن شارژ باتری گوشی به ویژه اگر زیاد تکرار شود به آن آسیب می زند.

برخی کارشناسان گفته اند شارژ کامل باتری (صفر تا 100 درصد) به دفعات کم در سال، ایرادی ندارد و بلکه باتری را از نو کالیبره می کند (مثل این که کامپیوترتان را ریستارت کرده باشید)، اما درباره صحت این گفته اختلاف نظر وجود دارد.

پس در کل، تخلیه کامل شارژ باتری برای آن مضر است.

آیا می توانم باتری گوشی را 100 درصد شارژ کنم؟

بیشتر تلفن های هوشمند امروزی آن قدری باهوش هستند که وقتی باتری کاملا شارژ شد، فرآیند شارژ را متوقف کنند. در این صورت، حتی اگر پس از شارژ کامل باتری گوشی، فراموش کردید آن را از برق بکشید، آسیبی متوجه باتری نمی شود. فقط اگر قرار است باتری ساعت ها در حال شارژ بماند پیشنهاد می شود درپوش باتری را جدا کنید تا زیادی گرم نشود، زیرا زیاد گرم شدن باتری نیز ممکن است به تدریج کارایی آن را تنزل دهد.

با این توضیحات، چه ومی دارد باتری پس از شارژ کامل عمدا ساعت ها به برق متصل بماند؟

چه زمانی گوشی را شارژ کنم؟

قانون طلایی این است که بیشتر وقت ها شارژ گوشی را بین 50 تا 90 درصد نگه دارید. پس هر گاه شارژ باتری به کمتر از 50 درصد رسید آن را شارژ کنید. البته تا 20 درصد نیز برای حداقل شارژ، پذیرفته است اما نگذارید شارژ باتری از 20 درصد کمتر شود.

همان طور که گفته شد شارژ 100 درصد برای باتری های کنونی مضر نیست، اما راضی بودن به شارژ 90 درصد نیز از افزایش دمای باتری که در بالا به آن اشاره شد جلوگیری می کند، هرچند این گرما اندک و تاثیر کوتاه مدت آن بر باتری <<تقریبا>> هیچ باشد.

وقتی باتری نو گوشی برای اولین بار شارژ می شود، چند ساعت باید در برق بماند؟

توصیه شده است باتری نو اولین بار 100 درصد شارژ شود. برخلاف باور رایج، لازم نیست باتری نو را بار اول چند ساعت پیاپی در برق نگه دارید؛ همین که 100 درصد شارژ شد کافی است.

آیا شارژ سریع به گوشی آسیب می زند؟

بیشتر تلفن های هوشمند جدید قابلیت شارژ سریع دارند. با این حال، شرکت های سازنده اغلب شارژر کم سرعت تری داخل جعبه قرار می دهند. رایج ترین استاندارد شارژ سریع، کوییک شارژ (Quick Charge) کوالکام است، اما بسیاری از شرکت های گوشی ساز استانداردهای خاص خود را نیز دارند که غالبا حتی از کوییک شارژ هم سریع تر است.

این گوشی ها کد مخصوصی دارند که معمولا در تراشه ای موسوم به مدار مدیریت برق یا PMIC جای گرفته است. این کد با شارژر شما ارتباط برقرار می کند و از آن می خواهد باتری را با ولتاژ بالاتری شارژ کند.

شارژ سریع به خودی خود فناوری مضری نیست، اما گرمای حاصل از این نوع شارژ ممکن است به مرور از عمر باتری بکاهد. یعنی شاید استفاده مدام از این روش سبب شود عمر باتری در مقایسه با زمانی که به روش عادی یعنی کندتر شارژ می شد، رفته رفته کاهش یابد.

جا دارد اضافه شود، همانطور که گرمای شدید برای باتری گوشی بد است، سرمای زیاد هم برای آن مضر است. پس گوشی را نه در جای بسیار گرم نگه دارید (مثلا درون خودرویی که زیر آفتاب پارک شده است) و نه در جای بسیار سرد (مثل برف و یخ بندان).

آیا می توانم از هر نوع شارژری استفاده کنم؟

اگر از شارژرهای متفرقه استفاده می کنید، مطمئن شوید که شرکت سازنده گوشی، آن را تایید کرده باشد. شارژرهای ارزان ممکن است به گوشی آسیب برسانند. گزارش های متعددی از آتش گرفتن این نوع شارژرها حکایت دارند. همچنین اگر از کیفیت باتری و شارژر مطمئن نیستید، هنگامی که باتری در حال شارژ است، از گوشی استفاده نکنید.

اثر حافظه باتری: واقعیت یا شایعه؟

قدیم ترها که در تجهیزات الکترونیکی از باتری های نیکل-هیدرید ف (NiMH) استفاده می شد، پدیده ای موسوم به <<اثر حافظه>> یا <<حافظه باتری>> پیش می آمد؛ به این معنا که اگر کاربر، حداقل و حداکثر شارژ باتری را همواره مثلا بین 20 تا 80 درصد نگه می داشت، باتری، آن 40 درصد ظرفیتی را که همیشه خالی می ماند، بعد از مدتی اصطلاحا فراموش می کرد. درنتیجه، ظرفیت باتری در نگهداری شارژ رفته رفته کاهش می یافت. به همین علت به مردم توصیه می کردند که تا شارژ باتری کاملا تمام نشده و به صفر نرسیده است، آن را مجددا شارژ نکنند و تا وقتی هم که باتری 100 درصد شارژ نشده است، آن را از برق نکشند. اما همان طور که گفته شد این به باتری های قدیمی نیکل-هیدرید ف مربوط می شد. باتری گوشی های امروزی، یون لیتیوم است و اثر حافظه در آن ها بروز نمی یابد. پس لازم نیست بابت آن نگران باشید.

و توصیه ای درباره نگهداری از باتری های بلااستفاده

باتری یون لیتیوم را مدت زیادی در وضعیت صفر درصد یا کاملا خالی نگه ندارید. اگر قرار است باتری مدتی بدون استفاده بماند، آن را تا حدود 50 درصد شارژ کنید.

وقتی باتری بی استفاده می ماند هر ماه حدود 5 تا 10 درصد شارژ خالی می کند. پس اگر مدت زیادی کاملا خالی رها شود، ممکن است دیگر اصلا نتواند شارژ نگه دارد.

تاکنون چندمرتبه پیش از آن که یک برنامه کاربردی را روی گوشی اندرویدی نصب کنید، موافقت نامه یا سطح دسترسی هایی را که یک برنامه درخواست کرده است، به دقت مطالعه کرده اید؟ اگر نسبت به این مسئله کم توجه هستید، باید بدانید که شما تنها کاربری نیستید که در این زمینه سهل انگار است. آمارها نشان می دهند، برای نیمی از کاربران مهم نیست که در زمان نصب چه مجوزها و سطح دسترسی هایی را به یک برنامه تخصیص می دهند. به عنوان مثال، ممکن است یک برنامه سرگرمی را نصب کرده باشید اما برنامه در زمان نصب از شما درخواست می کند تا به پیامک های روی گوشی شما دسترسی داشته باشد. اما دسترسی ها در اندروید چه معنایی می دهند و هر یک از این دسترسی ها ممکن است چه پیامدهایی برای ما به همراه داشته باشند؟

دسترسی هایی که بی مورد تخصیص داده می شوند

همان گونه که در مقدمه به آن اشاره داشتیم، کاربران اغلب به نیاز فعلی خود توجه می کنند و کمتر کاربری را پیدا می کنید که علاقه ای داشته باشد تا به تحقیق در ارتباط با مجوزها و سطوح دسترسی بپردازد که یک برنامه درخواست می کند. به عبارت ساده تر، کاربران همواره فرض را بر اصل اعتماد کردن به سازندگان برنامه ها قرار می دهند و همین موضوع باعث شده تا مشکلات مختلفی از نقض حریم خصوصی گرفته تا نصب بدافزارها روی گوشی های اندرویدی گریبان گیر بسیاری از کاربران شود.

سطح دسترسی و مجوز چیست؟

سطح دسترسی که در سیستم عامل اندروید با واژه Permission شناخته می شود، مکانیزمی است که به برنامه های کاربردی اجازه می دهد به منابعی همچون دوربین، کارت حافظه، پردازنده مرکزی و گرافیکی و دسترسی پیداکرده و از این منابع استفاده کنند. به عنوان مثال، اگر برنامه ای را روی گوشی اندرویدی خود نصب کنید تا برای هر مخاطب آهنگ خاصی را به صدا در آورد، به طورمعمول این برنامه باید به کارت حافظه و فهرست مخاطبان ذخیره شده روی دستگاه شما دسترسی داشته باشد. اگر این مجوزها به برنامه مذکور تخصیص داده نشود، شما قادر نخواهید بود از این برنامه استفاده کنید.

اما به راستی همه برنامه ها نیاز دارند تا سطح کاملی از دسترسی ها را به دست آورند؟ همه برنامه ها باید به بخش های مختلف یک گوشی دسترسی داشته باشند؟ قطعا این گونه نیست. اگر به فهرست برنامه های نصب شده روی گوشی اندرویدی خود مراجعه کرده و مجوزهایی را که هر یک از برنامه ها به دست آورده اند، بررسی کنید ممکن است در برخی موارد با موارد عجیب وغریب روبه رو شوید. به عنوان مثال، اگر به فهرست دسترسی و مجوز های دریافت شده از سوی بازی های پرطرفداری همچون Cut the Rope مراجعه کنید، مشاهده می کنید که این برنامه مجوز دسترسی به موقعیت جغرافیایی یک کاربر را درخواست می کند، حال آن که مطابق با ت نامه منتشرشده از سوی شرکت سازنده بازی، این برنامه هیچ گاه اطلاعات مربوط به موقعیت جغرافیایی کاربران را جمع آوری نخواهد کرد.

کاملا روشن است که این اطلاعات به منظور ارائه تبلیغاتی هدفمند و متناسب با محل زندگی کاربران جمع آوری می شود. همچنین این اطلاعات به منظور به دست آوردن آماری از میزان استقبال کاربران از یک برنامه در کشورهای مختلف جمع آوری می شود. اما برای هر مجوزی که یک برنامه درخواست می کند به شکل روشنی نمی توان یک دلیل منطقی ارائه کرد. به عنوان مثال، برنامه ای شبیه Brightest Flashlight که تنها به منظور روشن کردن فلش گوشی های اندرویدی و تبدیل آن به یک چراغ قوه مورداستفاده قرار می گیرد، در پس زمینه اطلاعات مربوط به موقعیت جغرافیایی و همچنین دستگاهی را که مصرف کنندگان از آن استفاده می کنند، جمع آوری کرده و در ادامه این اطلاعات را به شرکت های فعال در زمینه انتشار تبلیغات می فروشد. اما این برنامه تنها نیست و دست کم هزاران برنامه این چنینی را می توان پیدا کرد.

با رایج ترین دسترسی های اندرویدی آشنا شوید

دسترسی های اندروید درجات مختلفی دارند و برخی از آن ها اگر به دقت بررسی نشوند، ممکن است کاربران را با مشکل جدی روبه رو کنند. در ادامه با برخی از رایج ترین دسترسی های اندروید آشنا خواهید شد.

دسترسی های که هزینه بر بوده و به شکل مستقیم تماس های تلفنی برقرار می کنند
این مجوز به معنای آن است که یک برنامه می تواند به طور خودکار یک تماس صوتی را برقرار کند. هر برنامه ای می تواند صفحه شماره گیری را اجرا کرده و حتی شماره های موردنظر خود را در آن وارد کند، اما تنها زمانی می تواند دکمه Dial را فشار دهد که شما به صراحت مجوز مربوطه را به آن واگذار کرده باشید. برنامه هایی همچون Google Voice یا Go Dialer به چنین سطحی از دسترسی نیاز دارند، اما اگر یک برنامه از شما درخواست چنین مجوزی را می کند، اما نباید چنین درخواستی را مطرح کند، پیش از دانلود آن از گوگل پلی تحقیقی انجام دهید تا از اصالت برنامه اطمینان حاصل کنید.

دسترسی هایی که هزینه بر بوده و برای ارسال پیام های کوتاه متنی و تصویری درخواست می شوند
این سطح از دسترسی ممکن است به منظور ارسال و دریافت پیام درخواست شود. یکسری از برنامه های کاربردی به گونه ای طراحی شده اند که مخاطب خود را ناخواسته به فهرست پیامکی وارد کرده و به این شکل هزینه های سنگینی روی دست مصرف کننده باقی می گذارند. دقت کنید برنامه هایی که به شما اجازه می دهند از درون برنامه کاربردی پیام کوتاه یا پیام چند رسانه ای ارسال کنید به این سطح از دسترسی نیاز دارند، همچنین برنامه هایی که قابلیت به اشتراک گذاری محتوای چندرسانه ای را دارند، به چنین مجوزی نیاز خواهند داشت، اما به سایر برنامه ها هیچ گاه نباید چنین سطح از دسترسی را تخصیص دهید. شما در زمان نصب یک برنامه و با توجه به عملیاتی که یک برنامه انجام می دهد به راحتی می توانید این موضوع را متوجه شوید.

دسترسی های مرتبط با اطلاعات شخصی- خواندن/نوشتن به فهرست مخاطبان
یک برنامه کلاینت ایمیلی یا یک برنامه پیام رسان از این مجوز به منظور خواندن فهرست مخاطبان استفاده می کند. این سطح از مجوزها به سه گروه مجوزهای دسترسی به منظور خواندن و نوشتن به فهرست مخاطبان، خواندن و نوشتن به رخدادهای تقویم و تغییر یا ویرایش اطلاعات حافظه تقسیم می شوند. به عنوان مثال، برنامه های پیام رسان و ایمیل نیاز دارند به اطلاعات فهرست مخاطبان دسترسی داشته باشند. برنامه هایی همچون پیام رسان ها نیز برای پیدا کردن دوستان شما به مجوز دسترسی به فهرست مخاطبان نیاز دارند. در حوزه سرگرمی بازی هایی که در آن ها فهرست رتبه بندی شده بازیکنان قرار دارد، به این سطح از دسترسی نیاز دارند. در ارتباط با این مدل برنامه ها مجوز نوشتن به فهرست مخاطبان نیز وجود دارد. به عنوان مثال، اگر برنامه ای روی گوشی نصب کرده اید و در نظر دارید در این برنامه اسم فردی را به فهرست مخاطبان خود اضافه کنید، طبیعی است که این برنامه به دسترسی نوشتن به فهرست مخاطبان نیاز خواهد داشت.

دسترسی به اطلاعات شخصی- خواندن/نوشتن رخدادهایی به تقویم
درخواست این سطح از مجوزها سرراست بوده و به راحتی می توانید ماهیت آن را درک کنید. این سطح از مجوزها تنها یک کار انجام می دهد، به منظور خواندن یا نوشتن رخدادهایی به تقویم مورداستفاده قرار می گیرد. برنامه های مربوط به یادآوری رخدادها نیاز دارند تغییراتی در تقویم به وجود آورند. همچنین برنامه هایی که قرار است کارهایی را در زمان های مشخصی انجام دهند به چنین سطح از دسترسی نیاز خواهند داشت. اگر برنامه ای را نصب کردید که چنین کارهایی را انجام نمی دهد، اما در مقابل درخواست چنین سطح از دسترسی را می کند، بهتر است راهنمای برنامه را مطالعه کرده یا در صورت امکان از تولیدکننده برنامه در این خصوص سوال کنید.

زمانی که مشاهده می کنید چه تعداد از مردم از یک نسخه خاص از اندروید استفاده می کنند این آمار با استناد به این شناسه به دست می آید. تعداد کاربرانی که به فروشگاه گوگل پلی وارد می شوند، با استناد به این شناسه شمارش می شوند. از این شناسه برای تشخیص اطلاعاتی که روی سرویس های ابری ذخیره شده است، استفاده می شود. اما از این سطح دسترسی برای خواندن اطلاعات دیگری که همانا شناسه IMEI است، استفاده می شود. این شناسه کاربر واقعی را با گوشی اندرویدی که از آن استفاده می کند، مرتبط می کند. به عنوان مثال، اگر گوشی شما به سرقت رفت، اپراتورها با این شناسه قادر هستند گوشی را غیرفعال کرده یا برای پیدا کردن آن اقدام کنند. عملکرد شناسه IMEI چیزی شبیه شماره شاسی خودرو است. درحالی که دسترسی به چنین شناسه ای کار چندان راحتی نیست، اما غیرممکن نیست. با توجه به این که به درستی مشخص نیست یک برنامه ممکن است به کدام یک از این اطلاعات دست پیداکرده و برای چه منظوری از این اطلاعات استفاده کند، در نتیجه پیشنهاد می کنیم در زمان تخصیص این دسترسی مجوز احتیاط کنید.

دسترسی به ارتباط شبکه ای
بدون هیچ گونه توضیح اضافی مشخص است که این دسترسی به چه منظور درخواست می شود. هر برنامه ای که در نظر داشته باشد به اینترنت متصل شود چنین مجوزی را درخواست خواهد کرد. برنامه هایی که رایگان بوده اما در زمان نصب اعلام می دارند تبلیغاتی را به کاربر نشان خواهند داد چنین مجوزی را درخواست خواهند کرد. این سطح از دسترسی در حالت عادی اطلاعات شخصی شما را در معرض خطر قرار نمی دهد، اما ممکن است بدون اطلاع شما حجم بالایی از اینترنت شما را مصرف کند. به ویژه برنامه هایی که به طور مرتب به روز شده یا بانک اطلاعاتی خود را دائم به روز می کنند. البته توجه داشته باشید که در برخی موارد یکسری برنامه های مشکوک از این مجوز ممکن است برای نصب نرم افزارهای ناخواسته یا حتی دانلود بدافزارها روی گوشی استفاده کنند.

مجوز دسترسی به موقعیت جغرافیایی
برخی از برنامه ها برای تعیین موقعیت جغرافیایی کاربر از همان اطلاعات مربوط به وای فای استفاده می کنند، اما برخی از برنامه ها به موقعیت جغرافیایی دقیق یک کاربر نیاز دارند. برنامه هایی شبیه تناسب اندام برای آن که بتوانند فاصله نقطه شروع و خاتمه دویدن یک فرد را محاسبه کنند، به چنین مجوزی نیاز دارند. برنامه هایی نظیر نقشه ها به چنین مجوزی نیاز دارند. برنامه هایی که ویژه افراد کم توان جسمی طراحی شده دسترسی به چنین مجوزی را درخواست می کنند. برنامه هایی که در آن ها تبلیغات نشان داده می شود نیز به چنین مجوزی نیاز دارند که البته این مورد با توجه به انتخاب شخصی شما می تواند واگذارشده یا رد شود.

گوگل را فراموش نکنید

اگر جزو آن گروه از کاربرانی هستید که برنامه های خود را تنها از فروشگاه پلی استور دریافت می کنید باید بدانید که گوگل در این زمینه کاملا مراقب است. گوگل سعی می کند به کاربران خود این اطمینان خاطر را بدهد که برنامه های دانلود شده از این فروشگاه حریم خصوصی کاربران را در معرض خطر قرار نمی دهد. البته راهکاری برای تشخیص این موضوع که یک برنامه ایمن است یا خیر وجود دارد. شما از طریق رتبه تخصیص داده شده از سوی کاربران به یک برنامه و تعداد دانلودهای یک برنامه در فروشگاه گوگل پلی می توانید از ایمن بودن آن اطمینان حاصل کنید. همچنین اگر گزینه منابع ناشناس (Unknown Sources) در بخش امنیت روی تنظیمات گوشی خود را فعال نکرده باشید خطر چندانی شما را در ارتباط با مجوزهای سطح دسترسی تهدید نمی کند. خوشبختانه از نسخه ششم به بعد سیستم عامل اندروید فرآیند دریافت مجوز های دسترسی از سوی یک برنامه به یک باره انجام نشده و هر زمان برنامه ای تصمیم بگیرد از قابلیت جدیدی استفاده کند، اندروید به شما اعلام می دارد که برنامه به مجوز دیگری نیاز دارد.

گوگل به دنبال آن است تا از شرکت ها به روزرسانی های امنیتی منظم را درخواست کند

به نظر می رسد، گوگل در زمینه امنیت کاربران کاملا مصمم است. دیو کیلیر مارج، درست از اوایل سال جاری که به سمت مدیر بخش امنیت اندروید منصوب شد، در کنفرانس توسعه دهندگان امسال گوگل اعلام کرد: <<ما به دنبال آن هستیم تا مبحث امنیت در اندروید را دگرگون کرده و آن را بهتر کنیم. ما از شرکت های تولیدکننده دستگاه های اندرویدی درخواست خواهیم کرد به روزرسانی های امنیتی را به شکل منظم ارائه کنند و در نظر داریم بند جدیدی را به توافقنامه ای که با شرکت های تولیدکننده گوشی منعقد کرده ایم اضافه کنیم که به موجب آن شرکت ها وصله های امنیتی را به شکل دقیق برای محصولات خود ارائه کنند. این ت باعث خواهد شد گوشی های بیشتری بتوانند وصله های امنیتی را دریافت کنند که این موضوع امنیت دستگاه ها را بهبود خواهد بخشید. به طوری که دستگاه ها در بازه های زمانی 90 روزه وصله های امنیتی را دریافت کنند.>> بدون شک این اقدام گوگل ضمن آن که به بهبود امنیت گوشی ها منجر خواهد شد، به برنامه ها نیز اجازه نخواهد داد به واسطه نبود وصله های امنیتی از مجوزهایی که به دست آورده اند، سوءاستفاده کنند.

تلفن های هوشمند دستگاه های کوچکی هستند که به سادگی گم شده یا به سرقت می روند. از طرفی به طور مداوم و به صورت آنلاین سیگنال هایی را ارسال و دریافت می کنند. به همین دلیل همیشه مورد توجه مجرمان سایبری هستند. برای محافظت کردن از گوشی و اطلاعات ارزشمند خود در برابر چنین تهدیداتی باید برنامه ریزی کرده و راهکار داشته باشید. در ادامه با نکاتی آشنا خواهید شد که به شما در محافظت از تلفن هوشمندتان از دست هکرها و مزاحمان کمک می کند.

سیستم عامل و اپلیکیشن های خود را به روزرسانی کنید

شرکت های نرم افزاری به طور مداوم محصولات خود را با انتشار نسخه های جديد به روزرسانی می کنند. صرف نظر از ارتقای سطح کیفی و ظاهری، خیلی از به روزرسانی های نرم افزاری انجام گرفته برای افزایش سطح ایمنی و کمک به محافظت از تلفن هوشمند شما در برابر درز داده و نفوذ به آن است. جلوگیری از این نوع آسیب پذیری ها کار را برای دستیابی هکرها به اطلاعات شما دشوار می کند. وقتی یک به روزرسانی برای سیستم عامل تلفن هوشمند یا هر کدام از اپلیکیشن های نصب شده روی آن منتشر می شود حتما و بدون درنگ آن را نصب کنید.

از وای فای عمومی اجتناب کنید

اگر وبسایت ماهنامه شبکه یا هر منبع اطلاعاتی امنیتی دیگر را دنبال کرده باشید حتما تا به حال از مضرات استفاده از شبکه های وای فای باز مطلع شده اید. شبکه های بی سیم عمومی نظير آنچه که در مراکز خرید، کافه ها، فرودگاه ها، هتلها یا هر منطقه عمومی دیگری وجود دارد می تواند به جایگاه مناسبی برای همه نوع شرارت های آنلاین تبدیل شود. تا جایی که امکان دارد در مکان های عمومی و ناشناس از اینترنت مخابراتی خود استفاده کنید و وای فای گوشی را خاموش نگه دارید. همچنین زمانی که خارج از خانه هستید بلوتوث گوشی را هم خاموش كنيد، مگر این که از ساعت هوشمند استفاده کنید که به آن نیاز دارد.

گوشی خود را قفل کنید

همیشه از یک گذرواژه چهار یا شش رقمی برای ورود به دستگاه خود استفاده کنید. اگر چه ممکن است استفاده از گذرواژه ها چندان راحت نباشد، اما این آرامش خیال را فراهم می کند که اگر گوشی شما از جیبتان افتاد کسی که آن را پیدا می کند قادر نخواهد بود به محتوای درون آن دسترسی پیدا کند. سعی کنید تا حد امکان از یک گذرواژه طولانی با ترکیبی از حروف و اعداد استفاده کنید. اگر علاقه ای به گذرواژه ندارید می توانید از اسکنر اثر انگشت یا شناسه تشخیص چهره نیز استفاده کنید، البته به شرط آن که تلفن هوشمند شما از این قابلیت پشتیبانی کند.

از احراز هویت دو عاملی استفاده کنید

یکی دیگر از راهکارهای افزایش سطح امنیت که معمولا نادیده گرفته می شود سیستم احراز هویت دو عاملی است و به دلیل این که نیاز به یک مرحله کار اضافی دارد بسیاری ترجيح می دهند از آن استفاده نکنند. این روش هم همانند استفاده از کلمه عبور یک لایه محافظتی اضافی را برای زمانه ایی که دیگران به کلمه عبور شما دسترسی پیدا می کنند فراهم می کند.

از کلمات عبور پیچیده استفاده کنید

این یک واقعیت است که هیچکس علاقه ای به استفاده از کلمه عبور ندارد، اما وقتی لازم است از آن استفاده کنید سعی کنید به شیوه درست این کار را انجام دهید. تنها از کلمات عبور پیچیده و طولانی که دسترسی به آن را برای هکرها دشوار می کند استفاده کنید. این کلمات باید بین 16 تا 20 حرف و ترکیبی از حروف بزرگ و کوچک، عدد و کاراکترهای ویژه باشد.

ابزارهای تولید کلمات عبور زیادی وجود دارد که می تواند به شما برای ساخت یک کلمه عبور قدرتمند کمک کند. همچنین سعی کنید هر چند مدت یک بار کلمات عبور خود را تغییر دهید.

مراقب ایمیل های اسپم و فیشینگ باشید

یکی از ساده ترين روش ها برای دسترسی به گوشی و اطلاعات درون آن توسط هکرها از طریق صندوق ایمیل شما صورت می گیرد. ی های فیشینگ به شکلی طراحی می شوند تا شما را به نحوی فریب دهند تا اطلاعات دسترسی به حساب های خود را فاش کنید. هرگز روی لینک های موجود در ایمیل های تبلیغاتی و ناشناس کلیک نکنید و فایل های ضمیمه مشکوک را به هیچ وجه باز نکنید یا به اعلامیه های به روزرسانی اپلیکیشن ها از طریق ایمیل توجه نکنید. برای دسترسی به وبسایت های مالی مثل حساب بانکی آدرس آن را مستقیما و با دقت تنها در مرورگر وب خود وارد کنید.

از ابزارهای محافظتی داخلی دستگاه استفاده کنید

بدون دلیل نام آن را تلفن هوشمند نگذاشته اند. اگر گوشی شما گم شده یا يده شود، می توانید با استفاده از خدمات ردگیری دستگاه مثل Find My iPhone و Find My Device که می تواند موقعیت مکانی گوشی گمشده شما را روی یک نقشه نشان داده و در برخی شرایط محتویات آن را پاک کند از خسارات وارد شده کم کنید. همچنین در زمان هایی که نمی دانید گوشی خود را کجا جا گذاشته اید، این خدمات می توانند با فعال کردن زنگ گوشی به شما برای پیدا کردن آن کمک کنند. علاوه بر این شما می توانید تعیین کنید که بعد از چند بار ورود گذرواژه به صورت اشتباه تمام اطلاعات گوشی پاک شود.

از یک اپلیکیشن آنتی ویروس استفاده کنید

هکرها از بدافزار برای یدن کلمات عبور و اطلاعات حساب کاربری بهره می گیرند. شما با استفاده از یک اپلیکیشن آنتی ویروس مخصوص اسمارت فون می توانید از چنین حملاتی جلوگیری كنيد. بعضی از آنها مثل Avast,McAfee و Panda زیرمجموعه ای از نسخه های معروف اپلیکیشن های دسکتاپ هستند. این نوع اپلیکیشن های ضد ويروس با بررسی اپلیکیشن ها، فایل های PDF، تصاویر و سایر فایل های دانلود شده روی گوشی قبل از باز کردن آنها شما را از آلوده بودن آن مطلع می کند.

مجوزهای اپلیکیشن را مدیریت کنید

بررسی کنید که اپلیکیشن های موجود در گوشی شما بیشتر از آنچه مورد نیاز آنها است مجوز دسترسی نداشته باشند. شما می توانید مجوزهایی مثل دسترسی به دوربين، میکروفن، محتوا یا موقعیت مکانی را صادر یا باطل کنید. مراقب باشید که یک اپلیکیشن چه مجوزهایی را از شما درخواست می کند و اجازه دسترسی به منابعی بیشتر از آن چیزی که آنها نیاز دارند را ندهید. در آی فون به Settings > Privacy برويد. در آنجا فهرستی از اپلیکیشن ها و مجوزهایی که شما برای آنها صادر کرده اید را مشاهده خواهید کرد. برای دسترسی به این بخش در گوشی های اندروید به Settings > Apps > App permissions برويد.

ببینید اپلیکیشن های شما از کجا آمده اند

حتی الامکان اپلیکیشن های قدیمی را روی گوشی خود دانلود نکنید. هر چند انتخاب اپلیکیشن های آی فون به اپ استور اپل محدود شده و این باعث می شود تمام اپلیکیشن ها روی یک پلتفرم عرضه شوند، اما اپلیکیشن های اندروید را علاوه بر گوگل پلی استور می توان از جای دیگری هم دریافت و نصب کرد. بهترین راه برای جلوگیری از آلوده شدن دستگاه های اندروید به بدافزار دانلود اپلیکیشن تنها از طریق گوگل پلی استور است. هرگز اپلیکیشن هایی را که از طریق پیامک یا ایمیل معرفی می شوند را دانلود نکنید مگر این که از مورد اطمینان بودن آن آگاهی داشته باشید.

از شارژ کردن گوشی در محیط های عمومی اجتناب کنید

تنها گوشی خود را از طریق پورت های USB قابل اطمینان مثل کامپیوتر، اتومبیل یا پاور بانک اختصاصی خود شارژ کنید. مجرمان می توانند با استفاده از پورت های USB شارژر عمومی اطلاعات شخصی شما را سرقت کنند. اگر مسافرت می روید حتما شارژر و کابل USB اختصاصی خود را به همراه ببرید.

گوشی خود را جیلبرک نکنید

جیلبرک کردن گوشی های آی فون اگر چه می تواند مزایایی از جمله امکان نصب اپلیکیشن خارج از محیط اپ استور را فراهم کند، اما از طرف دیگر می تواند گوشی شما را در معرض ویروس ها و بدافزارها نیز قرار دهد. همچنین جیلبرک کردن آی فون ضمانت نامه آن را نیز باطل می کند.

عدم کنترل سطح دما باعث انفجار گوشی می شود

هر زمان که یک باتری لیتیوم-یون (Li-ion) منفجر شده یا آتش می گیرد، وارد فرآیندی به نام عدم کنترل سطح دما شده است. درک این فرآيند ممکن است کمی دشوار باشد، بنابراین ما سعی می کنیم آن را کوتاه، ساده و به دور از اطلاعات نامفهوم فنی بیان کنیم.

باتری های لیتیوم-یون از هزاران سلول لیتیوم-یون تشکیل شده اند. هر کدام از این سلول ها یک دمای بحرانی دارد، که می توان آن را چیزی شبیه به نقطه جوش فرض کرد. وقتی یک سلول به دمای بحرانی خود می رسد، که می تواند به دلیل گرمای خارجی، شارژ بیش از اندازه، خرابی یا تولید بی کیفیت باشد، وارد مرحله تجزیه حرارت زا می شود. به این شكل خود سلول شروع به آزاد کردن مقدار زیادی گرما می کند. تکرار این فرآيند باعث از کنترل خارج شدن سطح دما و یک حلقه تکرار بازخورد مثبت (درست مثل زمانی که یک میکروفن را جلوی یک بلندگو قرار داده باشید) را به وجود می آورد. وقتی یک سلول وارد مرحله تجزیه حرارت زا شد و گرما آزاد کرد، سلول های مجاور آن هم ناخواسته به دمای بحرانی خود می رسند. بر اساس سرعت این فرآيند، یک باتری می تواند بی سر و صدا از کنترل خارج شده و آتش بگیرد و یا منجر به یک انفجار کوچک در آن شود.

حالا که ما با فرآیند از کنترل خارج شدن سطح دما آشنا شدیم، راحت تر متوجه می شویم که چرا یک تلفن یا هر دستگاه دیگری که از لیتیوم-یون استفاده می کند ممکن است منفجر شود. بنابراین اگر تلفن یا یکی دیگر از دستگاه های شما یک باتری متورم (باد کرده) دارد، بهتر است هر چه سریع تر به فکر تعویض آن باشید.

گوشی خود را در اتومبیل جا نگذارید

اگر در مناطق سردسیر زندگی می کنید، احتمالا متوجه شده اید که باتری های اتومبیل وقتی کمی گرم می شوند بهتر کار می کنند. احتمالا این را هم می دانید که گرمای بیش از اندازه می تواند یک باتری را خراب کند. خب همین موضوع در مورد باتری گوشی هم صدق می کند.

وقتی یک باتری لیتیوم-یون در دمای بالا دشارژ می شود (معمولا درون اتومبیل)، سلول های آن ممکن است کمی بی ثبات شود. هر چند این سلول ها ممکن است به دمای بحرانی نرسند، اما عمر آنها به طور دائم کوتاه شده، از بین می رود یا (به طرز عجیبی) گازهایی مانند اکسیژن و دی اکسید کربن تولید می کند. این گازها باعث می شود تا این باتری مثل یک بادکنک باد کند، این اتفاق فشار ایجاد کرده و انرژی مورد نیاز برای رخ دادن یک انفجار یا تخریب ساختار باتری را فراهم می کند.

به طور طبیعی این فرآيند در زمانی که یک باتری در حال شارژ در یک محیط با دمای بالا قرار دارد شتاب بیشتری می گیرد. به همین دلیل است که اغلب گوشی ها وقتی بیش از حد داغ می شوند فرآيند شارژ را متوقف کرده یا خاموش می شوند.

با این توضیحات وقتی شما گوشی خود را کل روز در یک اتومبیل داغ جا می گذارید احتمالا منفجر نخواهد شد و قبل از رسیدن به دمای بحرانی در اثر تخریب های مکانیکی قبل از انفجار باعث خرابی کل باتری خواهد شد. بعلاوه این که گوشی ها و باتری های لیتیوم-یون از یک قابلیت امنیتی داخلی برخوردار هستند که از کنترل خارج شدن صدمات مکانیکی تدریجی جلوگیری می کنند. به یاد داشته باشید که این نوع قابلیت های امنیتی معمولا به خرابی گوشی شما ختم می شود.

از شارژرهای قابل اطمینان و تایید شده استفاده کنید

اگر بخواهیم به صورت کلی صحبت کنیم باید بگوییم که هر شارژری با هر دستگاهی کار خواهد کرد. یک کابل ارزان قیمت و قدیمی micro-USB با گوشی های جديد کار می کند و یک شارژر فوق سریع پیشرفته و گران قيمت هم با یک دستگاه قدیمی کار خواهد کرد. اما شما باید به سراغ یک شارژر قابل اطمینان و تایید شده توسط سازنده گوشی خود بروید.

شارژرهای ارزان قیمت و غیر استاندارد (به ویژه شارژرهای بی سیم بی کیفیت) می توانند باعث بالا رفتن دما و صدمه به گوشی شما شوند. معمولا این گونه صدمات خود را در بلند مدت نشان می دهد و به مرور باعث ایجاد حباب و متورم شدن ساختار باتری شده و عمر آن را کم می کند. یک بار دیگر تاکید می کنیم که این گونه صدمات قبل از این که باعث انفجار گوشی شوند باعث خرابی آن می شود.

اما نگران نباشید، یک شارژر ارزان قیمت گوشی شما را بیش از حد شارژ (که باعث انفجار آن می شود) نمی کند. تلفن های هوشمند یک محدود کننده ولتاژ داخلی دارند که از شارژ بیش از حد یا سرعت شارژی که بیشتر از حد تحمل باتری است جلوگیری می کند.

به گوشی خود ضربه نزنید و آن را خم نکنید

وقتی یک باتری لیتیوم-یون به طور فیزیکی صدمه می بیند باعث پدیده اتصال کوتاه شده و تولید گاز می کند و گاهی اوقات باعث شعله ور شدن آن می شود. البته تا مادامی که قصد نداشته باشید برای تفریح گوشی خود را به زمین بکوبید، این مشکل نگران کننده ای نیست. معمولا در زمان ضربه خوردن و خم شدن گوشی قبل از این این که باتری آن صدمه ببیند اجزای اصلی آن مثل نمایشگر خراب می شود.

اما چرا چنین اتفاقی رخ می دهد؟ باتری های لیتیوم-یون شامل یک ورق نازک لیتیوم و یک ورق نازک اکسیژن هستند. یک ماده الکترولیت هم این ورق ها را از هم جدا می کند. وقتی الکترولیت دچار مشکل می شود، لایه های لیتیوم و اکسیژن باهم واکنش نشان می دهند که باعث تجزیه حرارت زا شده و کنترل دما را مختل می کند.

در برخی موارد، تعویض کردن باتری تلفن هم می تواند باعث بروز این مشکل شود. پانچ کردن یا خم شدن یک باتری لیتیوم-یون صدمات مکانیکی را به دنبال خواهد داشت و اگر در زمان نصب باتری دقت لازم صورت نگیرد، می تواند بلافاصله یا به مرور زمان باعث آتش گرفتن آن شود. اخیرا گزارشی منتشر شد که بعد از این که یکی از کاربران آی فون گوشی خود را برای تعمیر باتری به یک تعمیرگاه غیر مجاز برده برده بود گوشی او دچار آتش سوزی شد.

اغلب انفجارهای رخ داده در گوشی ها به واسطه تولید بد آنها صورت گرفته است

هر چند شارژ و گرمای بیش از حد خطرناک به نظر می رسند، اما به ندرت باعث آتش سوزی و انفجار می شوند و اغلب صدمات وارد شده به باتری تنها منجر به خرابی آن می شود.

سرنوشت یک گوشی معمولا در طول فرآیند تولید آن تعیین می شود. اگر سرنوشت بدی برای گوشی شما رقم خورده باشد، دیگر کار زیادی از شما ساخته نیست.

لیتیوم ف فوق العاده ناپایداری است. این بی ثباتی برای نگهداری و انتقال الکتریسیته عالی است، اما وقتی با فات دیگر مخلوط می شود می تواند فاجعه آمیز باشد. متاسفانه باتری های لیتیوم-یون از عناصر دیگری همچون نیکل، کبالت و گرافیت هم تشکیل شده اند. در فرآیند تولید این فات روی تجهيزات ساخت باقی می ماند و ممکن است محتوای داخلی باتری لیتیوم-یون را آلوده کند که همین امر ممکن است موجب بی ثباتی شیمیایی، مدار کوتاه و انفجار شود.

سرهم کردن ضعيف قطعات نیز می تواند باعث بروز مشکل شود. درست مثل یک آسمان خراش یا یک اتومبیل، باتری های لیتیوم-یون نیز از جوش دادن اجزای و قطعات گوناگون تشکیل می شود و نقص در این کار می تواند باعث ایجاد مقاومت الکتریکی و تولید گرما شود.

نگران نباشید گوشی شما قرار نیست منفجر شود

در کل مدت جنجال Galaxy Note 7 بین 90 تا 100 مورد انفجار از این مدل تلفن هوشمند سامسونگ گزارش شد که در اثر افزایش بیش از حد دما آتش گرفته بودند. این مقدار در مقايسه با 2.5 میلیون Note 7s که سامسونگ به بازار عرضه کرد رقم ناچیزی است. این نشان می دهد که انفجار گوشی پدیده ای بسیار نادر است.

اما برای این که از همین اتفاق نادر هم در امان باشید سعی کنید این موارد را در نظر داشته باشید: از خرید گوشی هایی که به تازگی وارد بازار شده اند اجتناب کنید و قبل از خرید یک گوشی جدید با جستجو در گوگل از وضعیت آن اطلاعات کسب کنید. گوشی خود را در هوای گرم داخل اتومبیل رها نکنید. سعی کنید از یک شارژر قابل اطمینان و تایید شده برای شارژ دستگاه های خود استفاده کنید و لطفا از ضربه زدن و خم کردن گوشی اجتناب کنید.